મહેફીલો કેમ થતી હોય છે,કેમકે માણસોને માણસો સાથે બેસીને વાતો કરવી,રડવું, હસવું કે પછી મોટે મોટેથી ગાવું ગમતું હોય છે? કેમ રાતોની રાતો સુધી ચાર મીણબત્તી અને ચાર પ્યાલા સાથે રણકી ઉઠેલી એક રાતની જ યાદ આવતી હોય છે?કારણ કે માણસ મૂળે મહેફિલનો જીવ છે. એકલતા ક્યારેક વ્હાલી લાગે છે પરંતુ ગમતાનો સાથ એ નવી ચેતના છે.કેટલીય પ્રતિભાને પોતાનાં સરનામા આ મહેફીલોએ જ આપ્યા છે. પુસ્તકનું નામ મહેફિલ હોય એટલે સ્વાભાવિક રીતે તેની તરફ ખેંચાઈ જવાય. તેના પાને પાને શું રંગ જામ્યો હશે તે જાણવાની ઈચ્છા થઇ જાય. જોકે આ મહેફિલ ગ્રંથસ્થ થઇ એ પહેલા તે રેડિયોનો એક કાર્યક્રમ તરીકે જન્મી હતી.
રેડિયોથી શરુ થયેલી સફર તેને ગુજરાતી મ્યુઝીક અને પોડકાસ્ટ એપ જલસો પર લઇ ગઈ. જલસો પર આ કાર્યક્રમ સાંભળનારો વર્ગ વિશાળ છે. તે ચાહકોએ જ આ શબ્દોને પુસ્તકનું સરનામું બતાવ્યું છે.ક્યાંક લખાતી ક્યાંક જીવાતી તો ક્યાંક ડચકા ખાતી જિંદગીની કથા માંડવાની જગ્યા છે. નૈષધની મહેફિલ છે આ. ક્યાંક સુખને સાવ ટેલીસ્કોપથી જુએ છે નૈષધ! કે એ એટલું દુર લાગે કે એને સ્પર્શી પણ ના શકાય, તો ક્યાંક એમની નજરે દુખ પર જાણે બિલોરી કાચ મુકાઈ ગયો હોય એવું લાગે. શું આ બધા અનુભવો કોઈ બજારમાંથી ખરીદી શકાય છે, કે આસપાસની સાધારણ ઘટમાળને જોવા આટલી જુદી જુદી નજર ક્યાય ભાડે મળે છે? કારણ કે આ મહેફિલમાં દુનિયા એટલા અનોખા અનોખા ખૂણે ઝીલાઈ છે અને લખાઈ છે કે આ બધું એક જ વ્યક્તિએ કઈ રીતે જોયુ એવો સ્વાભાવિક સવાલ થઇ જાય. આ પુસ્તકનાં પાને પાને જાણે શબ્દો નહિ પણ કોઈ પ્રવાસીની આંખો છપાઈ છે. જે કોની શોધમાં નીકળી હતી એ પણ રસ્તામાં એ ભૂલી ગઈ છે. ઉબડખાબડ રસ્તેથી પસાર થઈને એ આંખોને અંતે મળી છે એક હુંફાળી મહેફિલ. તમે સાંભળો ત્યારે તમને અનુભવશે આ મહેફિલ સર્જાયાનો સંતોષ અને રોમાંચ.
