શ્રીસૂક્તમ: વૈદિક પરંપરાની દિવ્ય ઝાંખી

ભારતીય સંસ્કૃતિમાં ‘શ્રી’ એટલે કે દેવી લક્ષ્મીનું સ્થાન સર્વોચ્ચ છે. ધન, સમૃદ્ધિ, આરોગ્ય અને સૌભાગ્યની દેવી તરીકે લક્ષ્મીજીની પૂજા દરેક હિંદુ ઘરમાં થાય છે. પણ ‘શ્રી’ માત્ર ધન-સંપત્તિ પૂરતી નથી—તે આધ્યાત્મિક ઉન્નતિ, જીવનની પૂર્ણતા અને શક્તિનું પણ પ્રતીક છે. જલસો પોડકાસ્ટના વિશેષ એપિસોડમાં, સંસ્કૃત સાહિત્યના વિદ્વાન, તંત્રવિદ અને કવિ હર્ષદેવમાધવ સાથે નૈષધ પુરાણી ‘શ્રીસૂક્તમ’ વિષય પર વિશદ અને હૃદયસ્પર્શી સંવાદ કરે છે. આ સંવાદ માત્ર શાસ્ત્રીય જ્ઞાન પૂરતું નથી, પણ આધ્યાત્મિક ઊર્જાથી પણ ભરપૂર છે.

આ બ્લોગમાં આપણે આ પોડકાસ્ટમાં થયેલી દરેક મહત્વની વાતને સરળ ભાષામાં, સુંદર રીતે અને વિસ્તૃત રીતે સમજવાનો પ્રયાસ કરીશું. શ્રીસૂક્તમ શું છે? એની વ્યાખ્યા, ઐતિહાસિક પૃષ્ઠભૂમિ, અર્થ, ઉપાસના પદ્ધતિ, શ્રીયંત્ર, શ્રીવિદ્યા, અને આજના સમયમાં તેની મહત્વતા—આ બધું અહીં તમને મળશે.

‘શ્રી’ અને ‘સૂક્ત’ – મૂળ અર્થ અને મહત્ત્વ

નૈષધ પુરાણી ચર્ચાની શરૂઆત ખૂબ જ મૂળભૂત અને મહત્વપૂર્ણ પ્રશ્નથી કરે છે: ‘શ્રી’ શું છે? અને ‘સૂક્ત’ શું છે? હર્ષદેવ માધવ તેના ઉત્તરમાં કહે છે કે ‘શ્રી’ એ ભગવતી લક્ષ્મીનું નામ છે. ઋગ્વેદના દસમાં મંડળમાં ‘શ્રીસૂક્ત’નું સ્થાન છે. ‘સૂક્ત’ એટલે કે દેવતાના મંત્રોનો એક સમૂહ—જેમાં એક જ દેવતા માટે રચાયેલા અનેક મંત્રો એકત્રિત થાય છે, તેને ‘સૂક્ત’ કહે છે. એટલે ‘શ્રીસૂક્ત’ એ લક્ષ્મીદેવીના મંત્રોનું સંકલન છે.

‘શ્રી’ શબ્દના અર્થ પર પણ હર્ષદેવજી વિશદ પ્રકાશ પાડે છે. ‘શ્રયતે’ ધાતુ પરથી ‘શ્રી’ શબ્દ આવ્યો છે, જેનો અર્થ થાય છે કે જેને આખું બ્રહ્માંડ આશ્રય કરે છે. બીજો અર્થ ‘શ્રુણોતી’ એટલે સાંભળવું—ભગવતી બધાની પ્રાર્થના સાંભળે છે. ત્રીજો અર્થ ‘શ્રીમ’ એટલે નાશ કરવો—ભગવતી પાપોનો નાશ કરે છે. એટલે શ્રી એ આશ્રય, શ્રવણ અને સંહાર—આ ત્રણેય શક્તિઓનું પ્રતીક છે.

શ્રીસૂક્તમ: ઐતિહાસિક પૃષ્ઠભૂમિ અને અપૌરુષેયતા

હર્ષદેવ માધવ જણાવે છે કે શ્રીસૂક્તમ ઋગ્વેદના દસમાં મંડળમાં આવેલું છે અને એનું સર્જન માનવ દ્વારા થયું નથી. વેદના મંત્રો ‘અપૌરુષેય’ છે—કોઈ માણસે લખેલા નથી, પણ ઋષિમુનિઓને ‘દ્રષ્ટિ’રૂપે પ્રાપ્ત થયા છે. એ સમય જ્યારે લેખન કળા પણ વિકસિત નહોતી, ત્યારે આ મંત્રો સર્જાયા હતા. શ્રીસૂક્તમમાં મૂળ ૧૬ ઋચાઓ (મંત્રો) છે, જે પછીના સમયમાં વધીને ૧૫થી ૧૭ સુધીના સ્વરૂપમાં જોવા મળે છે.

શ્રીસૂક્તમને જગતનું સૌથી પહેલું સ્તોત્ર પણ કહેવામાં આવે છે, અને એમાં દર્શાવાયેલા મંત્રો આજે પણ અખંડિત રીતે ચાલ્યા આવે છે. એમાં લક્ષ્મીજીના વિવિધ ગુણો, સ્વરૂપો અને શક્તિઓનું વર્ણન છે.

શ્રીસૂક્તમનો અર્થ અને તત્વજ્ઞાન

પોડકાસ્ટમાં હર્ષદેવજી શ્રીસૂક્તમના દરેક મંત્રનો અર્થ અને તેની પાછળનું તત્વજ્ઞાન સમજાવે છે. શ્રીસૂક્તમ માત્ર ધન અને વૈભવની પ્રાપ્તિ માટે નથી, પણ એ આધ્યાત્મિક ઉન્નતિ, મનની શુદ્ધિ અને જીવનમાં સંતુલન લાવવાનું સાધન છે.

શ્રીસૂક્તમમાં લક્ષ્મીજીને ‘પદ્મિની’, ‘પદ્મમાલિની’, ‘વિશ્વજનની’, ‘યશસ્વિની’, ‘તુષ્ટિ’, ‘પુષ્ટિ’, ‘શાંતિ’ વગેરે નામોથી સંબોધવામાં આવી છે. દરેક મંત્રમાં લક્ષ્મીજીના વિશિષ્ટ ગુણો અને આશીર્વાદોનું વર્ણન છે. શ્રીસૂક્તમના પાઠથી મન, વાણી અને કર્મ શુદ્ધ થાય છે—અને જીવનમાં સમૃદ્ધિ, શાંતિ અને સંતોષ મળે છે.

શ્રીસૂક્તમના પાઠની પદ્ધતિ અને મહત્વ

પોડકાસ્ટમાં એક મહત્વપૂર્ણ મુદ્દો એ છે કે શ્રીસૂક્તમના પાઠ માટે વિશેષ યજ્ઞ કે વિધિ જરૂરી છે કે નહીં? હર્ષદેવજી કહે છે કે શ્રદ્ધા અને નિષ્ઠા પૂર્વક—even એક એક મંત્રનો પાઠ પણ કરવો હોય તો પણ એ લાભદાયી છે. જો સમય કે પરિસ્થિતિ મુજબ આખો પાઠ શક્ય ન હોય, તો પણ એક-એક મંત્રનું જાપ પણ લાભ આપે છે. શ્રીસૂક્તમના પાઠથી માત્ર ધન-સંપત્તિ નહીં, પણ મનની શાંતિ, આરોગ્ય અને આધ્યાત્મિક ઉન્નતિ મળે છે. ખાસ કરીને ગુપ્ત નવરાત્રિ, દિવાળી, પૂર્ણિમા, અને વિશેષ તિથિઓએ શ્રીસૂક્તમના પાઠનું વિશેષ મહત્વ છે.

શ્રીયંત્ર અને શ્રીસૂક્તમ: તંત્ર અને ઉપાસનાનું સંગમ

પોડકાસ્ટનો એક વિશેષ ભાગ શ્રીયંત્ર વિશે છે. શ્રીયંત્ર એ લક્ષ્મીજીનું યંત્ર છે—અર્થાત્, એક દિવ્ય જ્યોમેટ્રિક આકાર, જેમાં શ્રી શક્તિના વિવિધ તત્વોનું કેન્દ્રિત રૂપ છે. શ્રીયંત્રની પૂજા ખાસ પદ્ધતિથી થાય છે, અને એમાં શ્રીસૂક્તમના મંત્રોનો જાપ પણ સામેલ છે.

શ્રીયંત્ર અને શ્રીસૂક્તમ બંનેનું ઉપાસનામાં મહત્વ છે. હર્ષદેવજી જણાવે છે કે શ્રીયંત્રને વિધિવત્ સ્થાપિત કરીને, શ્રીસૂક્તમના મંત્રો સાથે પૂજા કરવાથી ઘરમાં દિવ્ય ઊર્જા, શાંતિ અને સમૃદ્ધિ આવે છે.

પોડકાસ્ટમાં શ્રીવિદ્યા વિશે પણ ચર્ચા થાય છે. શ્રીવિદ્યા એ તંત્રશાસ્ત્રની અતિ ગુપ્ત અને ઊંચી વિદ્યા છે. એમાં શ્રીદેવીના વિવિધ સ્વરૂપો, મંત્રો, યંત્રો અને ઉપાસના પદ્ધતિઓનો સમાવેશ થાય છે. શ્રીસૂક્તમ અને શ્રીવિદ્યા વચ્ચે ગાઢ સંબંધ છે, પણ બંને અલગ છે—શ્રીસૂક્તમ એ મંત્રમય સ્તોત્ર છે, જ્યારે શ્રીવિદ્યા એ તંત્રમય સાધના છે. શ્રીવિદ્યા દ્વારા સાધકને આધ્યાત્મિક ઉન્નતિ, અંતરાત્માની શુદ્ધિ અને પરમ આનંદની અનુભૂતિ થાય છે. એ માટે યોગ્ય ગુરુ, નિષ્ઠા અને નિયમિત સાધના જરૂરી છે.

શ્રીસૂક્તમમાં સૂર્ય, ચંદ્ર અને જાતવેદનો ઉલ્લેખ

પોડકાસ્ટમાં એક રસપ્રદ મુદ્દો એ છે કે શ્રીસૂક્તમમાં વારંવાર સૂર્ય, ચંદ્ર અને જાતવેદનો ઉલ્લેખ કેમ થાય છે? હર્ષદેવજી કહે છે કે સૂર્ય અને ચંદ્ર જીવનના મૂળ તત્વો છે—પ્રકાશ અને શીતલતા, સક્રિયતા અને શાંતિ, પુરુષ અને સ્ત્રી તત્વોનું પ્રતીક છે. જાતવેદ એ અગ્નિદેવ છે—જે બધું જાણે છે, સર્વવ્યાપી છે. શ્રીસૂક્તમમાં આ ત્રણે તત્વોનું સ્મરણ, જીવનમાં સંતુલન, પ્રકાશ અને ઉર્જા માટે થાય છે.

આજના સમયમાં શ્રીસૂક્તમ અને તંત્રવિદ્યા પ્રત્યે વધતી રુચિ
નૈષધ પુરાણી એક મહત્વપૂર્ણ પ્રશ્ન કરે છે—આજના સમયમાં અચાનક લોકોમાં તંત્ર, મંત્ર અને શ્રીસૂક્તમ જેવી વિદ્યા પ્રત્યે રસ કેમ વધી રહ્યો છે? હર્ષદેવજી કહે છે કે આધુનિક જીવનમાં માનવીને આંતરિક શાંતિ અને સંતોષની તીવ્ર જરૂર છે. ભૌતિક સુખ-સગવડ હોવા છતાં, મનુષ્યમાં એક ખાલીપો છે—જેને પુરવા માટે આધ્યાત્મિક માર્ગ તરફ વળવાની પ્રેરણા મળે છે. શ્રીસૂક્તમ, શ્રીયંત્ર, અને તંત્રવિદ્યા એ આધ્યાત્મિક ઊર્જાનો સ્ત્રોત છે, જે જીવનમાં સંતુલન, શાંતિ અને સમૃદ્ધિ લાવે છે.

હર્ષદેવજી અને નૈષધજી બંને એ વાત પર ભાર મૂકે છે કે શ્રીસૂક્તમ માત્ર પાઠ પૂરતું નથી—એ જીવનમાં લાગુ પાડવાનો માર્ગ છે. રોજ સવારે અથવા સાંજે, શુદ્ધ મનથી—even એક મંત્રનો જાપ કરો, તો પણ એ જીવનમાં દિવ્ય ઊર્જા લાવે છે. ઘરમાં શ્રીયંત્રની સ્થાપના કરીને, દીપ પ્રજ્વલિત કરીને, શ્રદ્ધા અને ભક્તિથી શ્રીસૂક્તમના મંત્રોનો પાઠ કરો—એથી ઘરમાં શાંતિ, સમૃદ્ધિ અને આનંદ આવે છે.

શ્રીસૂક્તમ, શ્રીયંત્ર અને શ્રીવિદ્યા—આ બધું આપણા જીવનને દિવ્ય બનાવવાનું સાધન છે. આજના સમયમાં જ્યારે માનવી ભૌતિક સુખની પાછળ દોડે છે, ત્યારે આવી આધ્યાત્મિક વિદ્યા જીવનમાં સાચો આનંદ, શાંતિ અને પૂર્ણતા લાવે છે. પોડકાસ્ટના અંતે, હર્ષદેવજી અને નૈષધજી બંને એ વાત પર ભાર મૂકે છે કે શ્રદ્ધા, નિષ્ઠા અને નિયમિત ઉપાસના—એ જ છે જીવનમાં દિવ્ય શક્તિ પામવાનો સાચો માર્ગ.

લક્ષ્મી માતાની કૃપા સૌના જીવનમાં વરસે, સૌનું જીવન સમૃદ્ધ, શાંત અને આનંદમય બને—એવી શુભકામનાઓ સાથે અહીં બ્લોગના અંતે આપના માટે શ્રીસૂક્તમ મંત્ર પણ પ્રસ્તુત કરીએ છીએ જેથી આપ પાઠ માટે તેને ઉપયોગમાં લઇ શકો.

સંપૂર્ણ શ્રીસૂક્તમ

ઓમ્ ॥ હિર॑ણ્યવર્ણાં॒ હરિ॑ણીં સુ॒વર્ણ॑રજ॒તસ્ર॑જામ્ ।
ચં॒દ્રાં હિ॒રણ્મ॑યીં-લઁ॒ક્ષ્મીં જાત॑વેદો મ॒માવ॑હ ॥

તાં મ॒ આવ॑હ॒ જાત॑વેદો લ॒ક્ષ્મીમન॑પગા॒મિની᳚મ્ ।
યસ્યાં॒ હિર॑ણ્યં-વિઁં॒દેયં॒ ગામશ્વં॒ પુરુ॑ષાન॒હમ્ ॥

અ॒શ્વ॒પૂ॒ર્વાં ર॑થમ॒ધ્યાં હ॒સ્તિના॑દ-પ્ર॒બોધિ॑નીમ્ ।
શ્રિયં॑ દે॒વીમુપ॑હ્વયે॒ શ્રીર્મા॑ દે॒વીર્જુ॑ષતામ્ ॥

કાં॒સો᳚સ્મિ॒ તાં હિર॑ણ્યપ્રા॒કારા॑મા॒ર્દ્રાં જ્વલં॑તીં તૃ॒પ્તાં ત॒ર્પયં॑તીમ્ ।
પ॒દ્મે॒ સ્થિ॒તાં પ॒દ્મવ॑ર્ણાં॒ તામિ॒હોપ॑હ્વયે॒ શ્રિયમ્ ॥

ચં॒દ્રાં પ્ર॑ભા॒સાં-યઁ॒શસા॒ જ્વલં॑તીં॒ શ્રિયં॑-લોઁ॒કે દે॒વજુ॑ષ્ટામુદા॒રામ્ ।
તાં પ॒દ્મિની॑મીં॒ શર॑ણમ॒હં પ્રપ॑દ્યેઽલ॒ક્ષ્મીર્મે॑ નશ્યતાં॒ ત્વાં-વૃઁ॑ણે ॥

આ॒દિ॒ત્યવ॑ર્ણે॒ તપ॒સોઽધિ॑જા॒તો વન॒સ્પતિ॒સ્તવ॑ વૃ॒ક્ષોઽથ॑ બિ॒લ્વઃ ।
તસ્ય॒ ફલા॑નિ॒ તપ॒સાનુ॑દંતુ મા॒યાંત॑રા॒યાશ્ચ॑ બા॒હ્યા અ॑લ॒ક્ષ્મીઃ ॥

ઉપૈ॑તુ॒ માં દે॑વસ॒ખઃ કી॒ર્તિશ્ચ॒ મણિ॑ના સ॒હ ।
પ્રા॒દુ॒ર્ભૂ॒તોઽસ્મિ॑ રાષ્ટ્રે॒ઽસ્મિન્ કી॒ર્તિ॒મૃ॑દ્ધિં દ॒દાતુ॑ મે ॥

ક્ષુ॒ત્પિ॒પા॒સામ॑લાં જ્યે॒ષ્ઠામ॒લ॒ક્ષી-ર્ના॑શયા॒મ્યહમ્ ।
અભૂ॑તિ॒મસ॑મૃદ્ધિં॒ ચ સ॒ર્વાં॒ નિર્ણુ॑દ મે॒ ગૃહાત્ ॥

ગં॒ધ॒દ્વા॒રાં દુ॑રાધ॒ર્​ષાં॒ નિ॒ત્યપુ॑ષ્ટાં કરી॒ષિણી᳚મ્ ।
ઈ॒શ્વરીગ્​મ્॑ સર્વ॑ભૂતા॒નાં॒ તામિ॒હોપ॑હ્વયે॒ શ્રિયમ્ ॥

શ્રી᳚ર્મે ભ॒જતુ । અલ॒ક્ષી᳚ર્મે ન॒શ્યતુ ।

મન॑સઃ॒ કામ॒માકૂ॑તિં-વાઁ॒ચઃ સ॒ત્યમ॑શીમહિ ।
પ॒શૂ॒નાગ્​મ્ રૂ॒પમન્ય॑સ્ય॒ મયિ॒ શ્રીઃ શ્ર॑યતાં॒-યઁશઃ॑ ॥

ક॒ર્દમે॑ન પ્ર॑જાભૂ॒તા॒ મ॒યિ॒ સંભ॑વ ક॒ર્દમ ।
શ્રિયં॑-વાઁ॒સય॑ મે કુ॒લે॒ મા॒તરં॑ પદ્મ॒માલિ॑નીમ્ ॥

આપઃ॑ સૃ॒જંતુ॑ સ્નિ॒ગ્ધા॒નિ॒ ચિ॒ક્લી॒ત વ॑સ મે॒ ગૃહે ।
નિ ચ॑ દે॒વીં મા॒તરં॒ શ્રિયં॑-વાઁ॒સય॑ મે કુ॒લે ॥

આ॒ર્દ્રાં પુ॒ષ્કરિ॑ણીં પુ॒ષ્ટિં॒ પિં॒ગ॒ળાં પ॑દ્મમા॒લિનીમ્ ।
ચં॒દ્રાં હિ॒રણ્મ॑યીં-લઁ॒ક્ષ્મીં જાત॑વેદો મ॒માવ॑હ ॥

આ॒ર્દ્રાં-યઁઃ॒ કરિ॑ણીં-યઁ॒ષ્ટિં॒ સુ॒વ॒ર્ણાં હે॑મમા॒લિનીમ્ ।
સૂ॒ર્યાં હિ॒રણ્મ॑યીં-લઁ॒ક્ષ્મીં॒ જાત॑વેદો મ॒માવ॑હ ॥

તાં મ॒ આવ॑હ॒ જાત॑વેદો લ॒ક્ષીમન॑પગા॒મિની᳚મ્ ।
યસ્યાં॒ હિર॑ણ્યં॒ પ્રભૂ॑તં॒ ગાવો॑ દા॒સ્યોઽશ્વા᳚ન્, વિં॒દેયં॒ પુરુ॑ષાન॒હમ્ ॥

યશ્શુચિઃ॑ પ્રયતો ભૂ॒ત્વા॒ જુ॒હુયા॑-દાજ્ય॒-મન્વ॑હમ્ ।
શ્રિયઃ॑ પં॒ચદ॑શર્ચં ચ શ્રી॒કામ॑સ્સત॒તં॒ જ॑પેત્ ॥

આનંદઃ કર્દ॑મશ્ચૈ॒વ ચિક્લી॒ત ઇ॑તિ વિ॒શ્રુતાઃ ।
ઋષ॑ય॒સ્તે ત્ર॑યઃ પુત્રાઃ સ્વ॒યં॒ શ્રીરે॑વ દે॒વતા ॥

પદ્માનને પ॑દ્મ ઊ॒રૂ॒ પ॒દ્માક્ષી પ॑દ્મસં॒ભવે ।
ત્વં માં᳚ ભ॒જસ્વ॑ પદ્મા॒ક્ષી યે॒ન સૌખ્યં॑-લઁભા॒મ્યહમ્ ॥

અ॒શ્વદા॑યી ચ ગોદા॒યી॒ ધ॒નદા॑યી મ॒હાધ॑ને ।
ધનં॑ મે॒ જુષ॑તાં દે॒વી સ॒ર્વકા॑માર્થ॒ સિદ્ધ॑યે ॥

પુત્રપૌત્ર ધનં ધાન્યં હસ્ત્યશ્વાજાવિગો રથમ્ ।
પ્રજાનાં ભવસિ માતા આયુષ્મંતં કરોતુ મામ્ ॥

ચંદ્રાભાં-લઁક્ષ્મીમીશાનાં સૂર્યાભાં᳚ શ્રિયમીશ્વરીમ્ ।
ચંદ્ર સૂર્યાગ્નિ સર્વાભાં શ્રી મહાલક્ષ્મી-મુપાસ્મહે ॥

ધન-મગ્નિ-ર્ધનં-વાઁયુ-ર્ધનં સૂર્યો॑ ધનં-વઁસુઃ ।
ધનમિંદ્રો બૃહસ્પતિ-ર્વરુ॑ણં ધનમ॑શ્નુતે ॥

વૈનતેય સોમં પિબ સોમં॑ પિબતુ વૃત્રહા ।
સોમં॒ ધનસ્ય સોમિનો॒ મહ્યં॑ દદાતુ સોમિની॑ ॥

ન ક્રોધો ન ચ માત્સ॒ર્યં ન લોભો॑ નાશુભા મતિઃ ।
ભવંતિ કૃત પુણ્યાનાં ભ॒ક્તાનાં શ્રી સૂ᳚ક્તં જપેત્સદા ॥

વર્​ષં᳚તુ॒ તે વિ॑ભાવ॒રિ॒ દિ॒વો અભ્રસ્ય વિદ્યુ॑તઃ ।
રોહં᳚તુ સર્વ॑બીજાન્યવ બ્રહ્મ દ્વિ॒ષો᳚ જ॑હિ ॥

પદ્મપ્રિયે પદ્મિનિ પદ્મહસ્તે પદ્માલયે પદ્મ-દળાયતાક્ષી ।
વિશ્વપ્રિયે વિષ્ણુ મનોનુકૂલે ત્વત્પાદપદ્મં મયિ સન્નિધત્સ્વ ॥

યા સા પદ્માસનસ્થા વિપુલકટિતટી પદ્મપત્રાયતાક્ષી ।
ગંભીરા વર્તનાભિઃ સ્તનભરનમિતા શુભ્ર વસ્તોત્તરીયા ॥

લક્ષ્મી-ર્દિવ્યૈ-ર્ગજેંદ્રૈ-ર્મણિગણ ખચિતૈ-સ્સ્નાપિતા હેમકુંભૈઃ ।
નિત્યં સા પદ્મહસ્તા મમ વસતુ ગૃહે સર્વ માંગળ્યયુક્તા ॥

લક્ષ્મીં ક્ષીર સમુદ્ર રાજતનયાં શ્રીરંગ ધામેશ્વરીમ્ ।
દાસીભૂત સમસ્ત દેવ વનિતાં-લોઁકૈક દીપાંકુરામ્ ।
શ્રીમન્મંદ કટાક્ષ લબ્ધ વિભવ બ્રહ્મેંદ્ર ગંગાધરામ્ ।
ત્વાં ત્રૈલોક્ય કુટુંબિનીં સરસિજાં-વંઁદે મુકુંદપ્રિયામ્ ॥

સિદ્ધલક્ષ્મી-ર્મોક્ષલક્ષ્મી-ર્જયલક્ષ્મી-સ્સરસ્વતી ।
શ્રીલક્ષ્મી-ર્વરલક્ષ્મીશ્ચ પ્રસન્ના મમ સર્વદા ॥

વરાંકુશૌ પાશમભીતિ મુદ્રામ્ ।
કરૈર્વહંતીં કમલાસનસ્થામ્ ।
બાલાર્કકોટિ પ્રતિભાં ત્રિનેત્રામ્ ।
ભજેઽહમંબાં જગદીશ્વરીં તામ્ ॥

સર્વમંગળ માંગળ્યે શિવે સર્વાર્થ સાધિકે ।
શરણ્યે ત્ય્રંબકે દેવી નારાયણિ નમોસ્તુતે ॥

ઓં મ॒હા॒દે॒વ્યૈ ચ॑ વિ॒દ્મહે॑ વિષ્ણુપ॒ત્ની ચ॑ ધીમહિ ।
તન્નો॑ લક્ષ્મીઃ પ્રચો॒દયા᳚ત્ ॥

શ્રી-ર્વર્ચ॑સ્વ॒-માયુ॑ષ્ય॒-મારો᳚ગ્ય॒-માવી॑ધા॒ત્-શોભ॑માનં મહી॒યતે᳚ ।
ધા॒ન્યં ધ॒નં પ॒શું બ॒હુપુ॑ત્રલા॒ભં શ॒તસં᳚​વઁત્સ॒રં દી॒ર્ઘમાયુઃ॑ ॥

ઓં શાંતિઃ॒ શાંતિઃ॒ શાંતિઃ॑ ॥